1. Εννοιολογική προσέγγιση

…η διοίκηση είναι μία από τις σημαντικότε­ρες δραστηριότητες του ανθρώπου αφού μέσω αυ­τής εναρμονίζονται όλες οι επιμέρους προ­σπά­θειες των ατόμων που οδηγούν στην πραγματο­ποίηση του κοινού στόχου (ή στό­χων).

…στην περίπτωση του διοικητικού φαινομέ­νου η επιστήμη συμπληρώνεται από την τέχνη, άρα η διοίκηση είναι επιστήμη και τέχνη. Επιστήμη γιατί διέπεται από ορισμένες αρχές και χρησι­μοποιεί επιστημονικές προ­σεγγίσεις και τέχνη γιατί παρέχει σε αυτούς που την ασκούν τη δυ­νατότητα ευελιξίας και πρωτοβουλίας.

2. Ορισμοί

…μία λειτουργική διαδικασία που περιλαμ­βάνει πέντε επιμέρους ενέργειες : τον προ­γραμματι­σμό, την οργάνωση, τη διεύθυνση, το συντονι­σμό και τον έλεγχο (Brandie 1967 : 9-12).

…η επίτευξη οργανωσιακών επιδιώξεων και στόχων με τη συνεργασία ή και την επο­πτεία ατόμων ή ομάδων (Georges et al 1998 : 32)

…ο τρόπος εργασίας με άλλους και μέσω άλ­λων για την επίτευξη των αντικειμενικών σκοπών του οργανισμού αλλά και των μελών του (Mon­tana & Charnov 1993 : 19).

Επομένως :  η ανεύρεση ενός κοινά αποδεκτού ορισμού που να ικανοποιεί πλήρως τόσο τους θεωρητικούς όσο και τους επαγγελματίες man­agers είναι μία δύσκολη υπόθεση (Dawson 1993 : 5).

3. Διοίκηση της εκπαίδευσης

Ορίζεται ως ένα σύστημα δράσης που συνί­στα­ται στην ορθολογική χρησιμοποίηση των διαθέ­σιμων πόρων – ανθρώπινων και υλικών – για την πραγματοποίηση των στόχων που επιδιώκο­νται από τους διάφορους τύπους εκ­παιδευτικών συστημάτων (γενικότερα) και ιδρυμάτων (ειδι­κότερα).

Το έργο της εκπαιδευτικής διοίκησης απο­βλέπει  :

• στον ακριβή προσδιορισμό των εκπαιδευτι­κών στόχων…
• στην εφαρμογή των κανόνων δικαίου…
• στη δημιουργία και διατήρηση του κατάλλη­λου εργασιακού περιβάλλοντος…
• στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των δια­θέ­σιμων πόρων - ανθρώπινων και υλι­κών…
• στον προσδιορισμό του βαθμού αποτελεσματι­κότητας του εκπαιδευτικού συστήματος…
• στον επαναπροσδιορισμό των εκπαιδευτι­κών στόχων…

4. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα αποτελεσματι­κής διοίκησης

κατάλληλη οργάνωση…

προσδιορισμένη δομή και σύστημα ηγε­σίας…

σαφώς προσδιορισμένοι στόχοι…

μέτρο σταθερότητας αλλά και ευελιξίας στις τακτικές και τα προγράμματα…

συνεργασία…

κατάλληλος μηχανισμός σχεδιασμού και λή­ψης αποφάσεων…

αντικειμενικός τρόπος περιοδικής αξιολόγη­σης…

5. Νοσήματα

έλλειψη σταθερότητας της σχολικής ηγε­σίας…

εφαρμογή της αρχής του Peter (τα διοικη­τικά στελέχη τείνουν να προάγονται στο επί­πεδο της ανικανότητάς τους)…

εφαρμογή του νόμου του Parkinson (η ποσό­τητα της εργασίας δε σχετίζεται καθόλου με τον αριθμό των αναγκαίων για την εκτέλεση ατόμων)…

η εκχώρηση ευθύνης χωρίς εξουσία…

1. Έννοια και σημασία του σχεδιασμού – προ­γραμματισμού

Ο σχεδιασμός (planning) αναφέρεται στη γε­νική σύλληψη των στόχων μίας μελλοντικής προσπάθειας. Πρόκειται δηλαδή για μία επι­δίωξη του τι θέλουμε να πετύχουμε στο μέλ­λον σε σχέση με τα μέσα που έχουμε αποφασί­σει να δεσμεύσουμε για το σκοπό αυτό.

Ο προγραμματισμός (programming) αναφέ­ρεται στο γενικό πλαίσιο δραστηριότητας ή στο σύνολο των ενεργειών και των μέσων κα­τάρτισης, εκτέλεσης και προσαρμογής εναλ­λακτικών προγραμμάτων δράσης.

2. Διαδικασία – βήματα – στάδια

• Καθορισμός αντικειμενικών στόχων
• Προσδιορισμός υφιστάμενης κατάστασης
• Καταγραφή εναλλακτικών λύσεων ή προτάσεων
• Επιλογή καλύτερης εναλλακτικής λύσης
• Εφαρμογή προγράμματος δράσης
• Αξιολόγηση αποτελεσμάτων

3. Βασικοί τύποι προγραμμάτων

με κριτήριο το εύρος            στρατηγικά

 των στόχων                           λειτουργικά

με κριτήριο τη χρονική            βραχυχρόνια  

 διάρκεια                                    μακροχρόνια

με κριτήριο την                άκαμπτα ή ανελαστικά   

 ελαστικότητα                   ευέλικτα ή ελαστικά

4. Προϋποθέσεις καλού σχεδιασμού - προγραμ­ματισμού

σαφής καθορισμός των στόχων και της εξου­σίας

συμμετοχή όλων των διοικητικών στελεχών

αντικειμενικά, σαφή και ευέλικτα σχέδια – προγράμματα

ορθή λήψη αποφάσεων

καλός συντονισμός

5. Περιορισμοί

η αβεβαιότητα του περιβάλλοντος

η έλλειψη χρόνων και η αύξηση των εξόδων

η αντίσταση στην αλλαγή

η επίδραση εξω-οργανωσιακών παραγόντων

6. Σχεδιασμός – προγραμματισμός στην

     εκπαίδευση

Στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης ο σχε­δια­σμός – προγραμματισμός διακρίνεται :

στον καθορισμό της εκπαιδευτικής πολιτι­κής

στον καθορισμό των αντικειμενικών σκο­πών της εκπαίδευσης

στον καθορισμό της εργασίας που πρέπει να εκτελεστεί για την επίτευξη των στόχων

7. Σχεδιασμός – προγραμματισμός και ελληνική

     εκπαιδευτική πραγματικότητα

σε εθνικό επίπεδο μέσω του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και των υπηρεσιών του  (στρατηγικός, μακροπρό­θεσμος)

σε περιφερειακό επίπεδο μέσω των Περιφε­ρεια­κών Διευθύνσεων

σε δημοτικό επίπεδο μέσω των Διευθύν­σεων Εκπαίδευσης (λει­τουργικός, βραχυπρόθεσμος)

σε σχολικό επίπεδο μέσω των διευθυντών /  δι­ευθυντριών και των εκπαιδευτικών των σχο­λείων (καταμερισμός εργασίας, οργάνωση σχο­λικής ζωής)

1. Οριοθέτηση της απόφασης

…η διαδικασία επιλογής μεταξύ εναλλακτι­κών λύσεων για την επίτευξη κάποιου στόχου (Simon 1976, Ζευγαρίδης 1973, Drucker 1998).

…η διαδικασία που αποβλέπει στη λύση προ­βλημάτων που έχουν σχέση με τους αντι­κειμενικούς σκοπούς ενός οργανισμού (Kosiol 1962).

2. Διαδικασία λήψης αποφάσεων

ΦΑΣΕΙΣ

• προσδιορισμός του προβλήματος
• ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων
• επιλογή της προσφορότερης λύσης
• εφαρμογή της απόφασης
• αξιολόγηση του αποτελέσματος

3. Είδη αποφάσεων

με κριτήριο το βαθμό         προγραμματισμένες

σταθερότητας                      απρογραμμάτιστες

με κριτήριο τον αριθμό          ατομικές

των ατόμων                             ομαδικές

με κριτήριο το βαθμό           βεβαιότητας

αβεβαιότητας                        αβεβαιότητας

                                                κινδύνου

με κριτήριο το επίπεδο          στρατηγικές

λήψης                                       λειτουργικές

4. Λήψη αποφάσεων στον τομέα της

     εκπαίδευσης

Εκπαιδευτική πολιτική

 Α. Οριοθέτηση

   …το σύνολο των επιλογών, των ενεργειών και των μέσων που γίνονται και χρησιμο­ποιούνται από το κράτος για την επίτευξη συ­γκεκριμένων εκπαιδευτικών στόχων.

Β. Παράγοντες επιρροής και διαμόρφωσης

• ο πολιτικός παράγοντας
• ο θρησκευτικός παράγοντας
• ο οικονομικός παράγοντας
• ο κοινωνικο-πολιτιστικός

5. Λήψη αποφάσεων στην ελληνική εκπαιδευτι-

     κή πραγματικότητα

σε εθνικό επίπεδο  (ο υπουργός Παιδείας, οι Διευθύνσεις του ΥΠ.Ε.Π.Θ., τα Κ.Υ.Σ.Δ.Ε. & Κ.Υ.Σ.Π.Ε., το Ι.Ε.Π., το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας)

σε περιφερειακό επίπεδο (ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης, τα Α.ΠΥ.Σ.Δ.Ε & Α.ΠΥ.Σ.Π.Ε, το Π.Υ.Σ.ΔΙ.Π.)

σε επίπεδο περιφερειακών ενοτήτων (οι Διευθυ­ντές Εκπαίδευσης, τα ΠΥ.Σ.Δ.Ε. & Π.Υ.Σ.Π.Ε., οι επιτροπές παιδείας)

σε τοπικό επίπεδο (οι δημοτικές & κοινοτι­κές επιτροπές παιδείας)

σε σχολικό επίπεδο (ο διευθυντής, ο υποδιευ­θυντής, ο σύλλογος διδασκόντων, η σχολική επιτροπή, το σχολικό συμβούλιο).

1. Έννοια και περιεχόμενο του όρου διεύθυνση

…είναι η ενεργοποίηση και καθοδήγηση του ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να συμβάλ­λει αποτελεσματικά στην υλοποίηση των στό­χων

…είναι η δυσκολότερη δραστηριότητα της διοίκησης, γιατί έχει να αντιμετωπίσει τον αν­θρώπινο παράγοντα, του οποίου η συμπερι­φορά είναι δύσκολο να σταθμιστεί και να κα­θοριστεί

2. Διοικητικές δραστηριότητες στο πλαίσιο της διεύθυνσης

• εκχώρηση εξουσίας
• παρώθηση (ή υποκίνηση)
• επικοινωνία
• συντονισμός
• χειρισμός διαφορών

3. Τρόποι άσκησης διοίκησης

• κλασσικός (μέσω επιβολής)
• σύγχρονος (μέσω θεληματικής συνεργασίας)

4. Βασικές προϋποθέσεις του όρου ηγεσία

• η ύπαρξη ηγέτη
• η ύπαρξη μελών ομάδας
• η ύπαρξη αποτελεσματικής δράσης
• η επίτευξη επιδιωκόμενων στόχων

5. Τρόποι ηγεσίας

• αυταρχική
• δημοκρατική ή συμμετοχική
• χαλαρή ή εξουσιοδοτική

6. Άξονες καθορισμού

• η προσωπικότητα του ηγέτη
• η ποιότητα και ωριμότητα της ομάδας
• η κατάσταση και το περιβάλλον

7. Συστήματα προαγωγής

• κατά την ελεύθερη κρίση της διοίκησης
• κατ’ αρχαιότητα
• μικτό
• εξετάσεις

8. Η αποτελεσματικότητα στη διεύθυνση σχο-λείου

σωστή κατανομή του έργου

παρακίνηση των εκπαιδευτικών

ανοικτή επικοινωνία

διοικητική ανάπτυξη

χειρισμός διαφορών

έγκαιρη αντίληψη σχολικής πραγματικότη­τας

κατάλληλος χειρισμός εξωτερικού περιβάλ­λοντος

Εισαγωγικά :  Από την αρχική κατάταξη φαίνεται ότι ο έλεγχος είναι η 5^η διοικητική λειτουργία και λαμβάνει χώρα μετά την ολοκλήρωση των άλλων διοικητικών λειτουργιών. Ωστόσο, ο έλεγχος συνδέεται περισσότερο με τη διαδικασία του σχεδιασμού – προγραμματισμού :

• Διότι ερευνά το σημείο μέχρι το οποίο επιτεύχθηκαν οι στόχοι που οριοθετήθηκαν κατά τη διαδικασία του σχεδιασμού – προγραμματισμού
• Διότι βοηθά μέσω της διαδικασίας ανατροφοδότησης για τη λήψη νέων αποφάσεων και την κατάρτιση νέων σχεδίων – προγραμμάτων.

1. Έννοια και σημασία του ελέγχου

• Ο έλεγχος δεν αποτελεί πειθαρχική ποινή. Δεν έχει τιμωρητική σημασία ούτε είναι διαδικασία υποταγής. Σημαίνει τον εντοπισμό λαθών.

• Έλεγχος σημαίνει ότι μέσα σε μία οργάνωση καθετί γίνεται σύμφωνα με καθιερωμένες αρχές και κανόνες.

• Έλεγχος είναι η διαδικασία μέτρησης και διόρθωσης των εκτελούμενων δραστηριοτήτων των υφισταμένων που έχει ως σκοπό την επιβεβαίωση της εκπλήρωσης των αντικειμενικών σκοπών της οργάνωσης και εκτέλεσης των σχεδίων – προγραμμάτων.

2. Σκοπός της λειτουργίας του ελέγχου

• Να διαπιστωθεί πότε και γιατί σημειώθηκε απόκλιση από τα σχέδια – προγράμματα μέσω της εκάστοτε εκτίμησης της υφιστάμενης κατάστασης του οργανισμού.

• Να ληφθεί μέριμνα για τη διόρθωση των αποκλίσεων.

• Να ληφθούν μέτρα ώστε να μην εμφανίζονται αποκλίσεις.

3. Αναγκαιότητα της διαδικασίας ελέγχου

• Απρόβλεπτα προβλήματα

• Υποκίνηση εργαζομένων

• Καθορισμός αντικειμενικών σκοπών και τρόπων επίτευξής τους

• Διαφοροποίηση ανάμεσα στους στόχους, τις αντιλήψεις και τις ανάγκες των ατόμων – εργαζομένων και των οργανισμών

• Εντοπισμός δυσλειτουργιών

• Πολυπλοκότητα οργανισμών

• Μέτρηση και αξιολόγηση αποτελεσμάτων

4. Στάδια – φάσεις

• Καθορισμός προτύπων απόδοσης (χρόνος, κόστος, συμπεριφορά)

• Μέτρηση απόδοσης (προσωπική παρατήρηση, στατιστικές αναφορές, προφορικές αναφορές, γραπτές αναφορές)

• Σύγκριση απόδοσης – προτύπων

• Διόρθωση αποκλίσεων

5. Βασικοί τύποι ελέγχου

• Προληπτικός (εξασφάλιση ανθρώπινου δυναμικού και διασφάλιση πόρων)

• Παράλληλος ή ταυτόχρονος (διόρθωση προβλημάτων)

• Κατασταλτικός ή μεταγενέστερος (παροχή κατευθυντήριων γραμμών για μελλοντικές δράσεις)

6. Προϋποθέσεις αποτελεσματικού συστήματος ελέγχου

• Κατανοητό

• Εστιασμένο

• Ευέλικτο

• Οικονομικό

• Αντικειμενικό

• Αποδεκτό

7. Ανθρώπινη αντίδραση

• Κακή εφαρμογή συστήματος

• Περιορισμός ατομικής ελευθερίας

• Καθορισμός προτύπων απόδοσης χωρίς συμμετοχή εργαζομένων

• Αποκάλυψη ανεύθυνων στάσεων

• Υποκειμενικός και επιφανειακός τρόπος μέτρησης

8. Έλεγχος στην εκπαίδευση

• σε εθνικό επίπεδο μέσω του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και των υπηρεσιών του

• σε περιφερειακό επίπεδο μέσω των Περιφε­ρεια­κών Διευθύνσεων

• σε τοπικό επίπεδο μέσω των Διευθύν­σεων

• σε σχολικό επίπεδο μέσω των διευθυντών / δι­ευθυντριών και των εκπαιδευτικών των σχο­λείων

1. Εννοιολογική οριοθέτηση

• Δράση του «οργανώνειν» (δραστηριότητα οργάνωσης),

• Αποτέλεσμα της οργάνωσης  (κατάρτιση οργανογράμματος, κ.α.)

• Οντότητα ή οργανισμός

2. Χαρακτηριστικά

• Άνθρωποι

• Επιδίωξη αντικειμενικών σκοπών

• Οργανωτική δομή

3. Διάκριση οργανώσεων

• Τυπική (επίσημη) οργάνωση

• Περιορισμένοι πόροι

• Ειδίκευση εργασίας

• Συλλογικές αποφάσεις

• Άτυπη (ανεπίσημη) οργάνωση

• Ικανοποίηση κοινωνικού αισθήμα-τος

• Κοινοί στόχοι

• Ταύτιση αντιλήψεων

4. Στοιχεία οργανωτικού σχεδιασμού

• Καταμερισμός εργασίας

• Εύρος ελέγχου

• Τμηματοποίηση (λειτουργίες, προϊόντα, άτομα, γεωγραφικές περιοχές)

• Εκχώρηση αρμοδιοτήτων

5. Συστήματα οργανωτικής δομής

• Γραμμικό ή ιεραρχικό

• Λειτουργικό σύστημα

• Γραμμικό – επιτελικό σύστημα

6. Συγκέντρωση και αποκέντρωση της εξουσίας

Α.  Οριοθέτηση

…ως συγκεντρωτικό θεωρείται το σύστημα στο οποίο ο βαθμός της μεταβιβαζόμενης εξουσίας και ευθύνης στα κατώτερα ιεραρ­χικά κλιμάκια είναι μικρός.

…ως αποκεντρωτικό θεωρείται το σύστημα στο οποίο τα χαμηλά επίπεδα διοίκησης έχουν την εξουσία να λαμβάνουν πολλές και σημα­ντικές αποφάσεις.

Β. Πλεονεκτήματα – Μειονεκτήματα

Συγκεντρωτικό σύστημα – πλεονεκτήματα

• Δημιουργία ενιαίας οργανωτικής σκέψης και δράσης
• Επίτευξη ομοιόμορφου και συνεχούς ελέγ­χου
• Εξοικονόμηση εργατικού δυναμικού και υλι­κών πόρων
• Δημιουργία ισχυρής δύναμης επιβολής του κρά­τους

Συγκεντρωτικό σύστημα – μειονεκτήματα

Ø Η διοίκηση γίνεται δύσκαμπτη και περί­πλοκη

• Οι πολίτες υποβάλλονται σε ταλαιπωρίες, οι­κο­νομικά έξοδα και απώλεια χρόνου
• Τα κεντρικά κρατικά όργανα αποφασίζουν για ζητήματα, για τα οποία δεν έχουν άμεση αντί­ληψη
• Ενισχύεται η τάση μετατόπισης του περιφε­ρεια­κού πληθυσμού στα μεγάλα αστικά κέ­ντρα

Αποκεντρωτικό σύστημα – πλεονεκτήματα

• Απαλλάσσεται η κεντρική διοίκηση από κα­θήκοντα ειδικού και τοπικού ενδιαφέροντος
• Επιτυγχάνεται γρηγορότερα και με λιγότερο κόστος η επίλυση των προβλημάτων
• Προωθείται η ανάπτυξη της περιφέρειας
• Τονώνεται το αίσθημα ευθύνης στα περιφε­ρειακά όργανα

Αποκεντρωτικό σύστημα – μειονεκτήματα

Ø Εμφανίζονται τάσεις κατάχρησης της εξου­σίας

• Τα περιφερειακά όργανα αδυνατούν να επι­λύσουν θέματα που απαιτούν ειδικές γνώ­σεις
• Εμφανίζεται κίνδυνος ανομοιομορφίας στις διοικητικές αποφάσεις

7. Γραφειοκρατία

Α. Οριοθέτηση

… καλείται ο τύπος της οργάνωσης που έχει σχεδιαστεί για να επιτελεί διοικητικό έργο με­γάλης κλίμακας, με το να συντονίζει συστημα­τικά την εργασία πολλών ατόμων (Blan et al 1977 : 4).

… είναι μία λογική, συστηματική και ακρι­βής μορφή οργάνωσης στην οποία καθορίζο­νται επακριβώς οι κανόνες, οι κανονισμοί και οι τεχνικές ελέγχου (Dubrin 1998 : 242)

Β.  Βασικά στοιχεία γραφειοκρατικού μοντέλου

• Σαφής καταμερισμός της εργασίας
• Ιεραρχία εξουσίας
• Ενότητα διοίκησης
• Ομοιομορφία για την εκτέλεση κάθε έργου
• Απροσωποληψία στις κοινωνικές σχέσεις
• Αξιολόγηση προσωπικού βάσει αντικειμενι­κών κριτηρίων

Γ. Σημερινή πραγματικότητα

Σήμερα η λέξη γραφειοκρατία χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει :

• Είτε την οργάνωση του σύγχρονου κράτους
• Είτε την επέκταση του κρατικού παρεμ-βατι­σμού
• Είτε το θεσμό της δημόσιας υπηρεσίας
• Είτε τη μη αποτελεσματικότητα

Στη χώρα μας η λέξη γραφειοκρατία συνδέεται πολύ συχνά με :

• Ελαττώματα δημοσίων υπηρεσιών
• Πολυνομία και ασάφεια νόμων
• Πλέγμα ανευθυνότητας των δημοσίων υπαλ­λήλων
• Πλήθος υπογραφών
• Υπερβολική προσήλωση στους τύπους

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

1. Διοικητική οργάνωση της εκπαίδευσης

                       1        ΥΠΕΠΘ   

                                   ΚΥΣΔΕ

                                   ΚΥΣΠΕ

             2          ΠΕΡ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ

                      ΑΠΥΣΔΕ / ΑΠΥΣΠΕ

                                ΠΥΣΔΙΠ

                  Δ/ΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ    

         3               ΠΥΣΔΕ / ΠΥΣΠΕ

   4    ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ / ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

              ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

1. Έννοια και σπουδαιότητα της στελέχωσης

…οι υλικοί πόροι (μηχανήματα, εξοπλισμός, κτήρια) δεν μπορούν να αποδώσουν χωρίς την ανθρώπινη προσπάθεια

…οι άνθρωποι δημιουργούν, συντονίζουν, αξιοποιούν τα μέσα

…όλες οι διοικητικές δραστηριότητες εξαρ­τώνται από τις γνώσεις, τη θέληση και τις ικανότητες των ανθρώπων

…η πρόσληψη και η ανάπτυξη ικανών εκπαι­δευτικών αλλά και η δημιουργία κατάλ­ληλων εργασιακών συνθηκών πρέπει να απο­τελεί το βασικότερο μέλημα της εκπαιδευτι­κής διοίκησης

2. Διαδικασία στελέχωσης - Στάδια

• προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού
• αποτίμηση παρούσας κατάστασης
• πρόβλεψη αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό
• προσέλκυση
• επιλογή προσωπικού
• εκπαίδευση (ή μετεκπαίδευση)

3. Η στελέχωση στο πεδίο του εκπαιδευτικού

     μας συστήματος

… η ευθύνη ανήκει (λόγω συγκεντρωτι­σμού) στην κεντρική διοίκηση, η οποία ανά­λογα με τις εκτιμήσεις της και την εκπαιδευ­τική πολιτική προβαίνει σε προσλήψεις διδα­κτικού προσωπικού

4. Προαπαιτούμενες απαραίτητες κινήσεις

• προγραμματισμός ανθρώπινου δυναμικού
• αξιοποίηση πληροφοριών και εκθέσεων σχο­λικών συμβούλων και ερευνητικών με­λετών
• αποτίμηση της υφιστάμενης κατάστασης
• εκτίμηση των μεσομακροπρόθεσμων ανα­γκών της εκπαίδευσης
• προϋπολογισμός κονδυλίων
• προκήρυξη κενών θέσεων
• επιλογή εκπαιδευτικών
• εισαγωγική εκπαίδευση νεοπροσληφθέντων εκπαιδευτικών

5. Στελέχωση με τακτικό προσωπικό

Α.  Συνθήκες (μέχρι τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ)

Το Α.Σ.Ε.Π. προκηρύσσει και διενεργεί δια­γωνισμό, ανά διετία, για την κατάρτιση πί­νακα διοριστέων εκπαιδευτικών που ισχύει για μία διετία

Καθορίζονται τα γνωστικά αντικείμενα και η ύλη των εξετάσεων κατά ειδικότητες

Δεκτοί στο διαγωνισμό γίνονται οι έχοντες τα τυπικά προσόντα

Οι επιτυχόντες στο διαγωνισμό κατατάσσο­νται κατά τη σειρά της βαθμολογίας τους σε πίνακες επιτυχίας, οι οποίοι δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

Από τους πίνακες αυτούς και με βάση τις δη­λούμενες προτιμήσεις γίνονται οι διορισμοί των εκπαιδευτικών